Hipokrati thoshte se ushqimi është ilaçi i parë i vërtetë. Për të ngrënë mirë dhe për të jetuar gjatë, gjyshërit tanë respektonin disa rregulla të thjeshta, duke përfshirë respektimin e sezonalitetit të ushqimeve. Ne zakonisht e injorojmë të kaluarën tonë të Madhe dhe e shqetësojmë të ardhmen tonë të vogël.
Kjo është arsyeja pse intolerancat ushqimore janë sot një dramë që po rritet ndjeshëm. Ushqimi ynë formohet nga industritë, pasurohet nga ngjyrat dhe aditivët e konsumizmit dhe rregullat tona të shëndetshme të së kaluarës janë kujtime të venitura dhe të vjetruara.
Intoleranca ushqimore po bëhet një fenomen masiv në zonat e industrializuara shumë. Ushqimi është bërë pjesë e një sistemi të korruptuar tregu të globalizuar, një nënprodukt i një shoqërie të pavetëdijshme dhe tepër të nxituar për të ndaluar dhe reflektuar mbi atë përbërës intim dhe kulturor që është aq i thellë sa është ushqimi, i cili, kur gëlltitet, prek më intimin dhe të pavetëdijshme për natyrën tonë të vërtetë. Kjo është arsyeja pse intolerancat ushqimore, në vend që të jenë pasojë e ndryshimeve kimike dhe industriale në ushqim, janë rezultat i ndryshimit mjedisor të ushqimit dhe shkëputjes emocionale të njeriut nga natyra e tij e vërtetë.
Intoleranca ushqimore duket se është pika zero e çdo patologjie, çekuilibri i parë i tokës dhe mbi këtë skelë trupi i njeriut është ndërtuar me kalimin e viteve. Nëse themelet janë të forta, shëndeti ynë do të jetë prej hekuri. Intoleranca ndaj ushqimit është një spiun, një tregues i një shoqërie në çrregullim që është larguar nga kanunet e vërteta të shëndetit tonë primordial, nga mirëqenia jonë e vërtetë psiko-fizike. Nëse për shumë vetë intoleranca duket se është një efekt për shkak të një fenomeni klinik të reagimit negativ ndaj një ushqimi, për mua (që i kam studiuar ato për më shumë se njëzet vjet), ato janë vetëm një tregues i kriticizmit të fortë shoqëror. Zakonet tona të ngrënies nuk janë të sakta; për shembull, ne shikojmë lajmet në tryezë: me shqisat tona ne shijojmë një pjatë të shijshme, ndërsa truri ynë merr lajmin për një bombë që vrau 12 fëmijë. Në këtë mënyrë sistemi ynë i kompensimit do të krijojë një intolerancë të parë ndaj ushqimit, për shkak të një përshtatjeje me dyfishimin tonë të vazhdueshëm midis racionalizimit dhe emocioneve ose ndjesive; është alternimi ynë midis idesë së ushqimit të shëndetshëm dhe dëshirës për ushqim të shijshëm, por të dëmshëm. Brenda nesh ekziston një sistem kompensimi falë të cilit ne kemi kaluar fazat më të mëdha të evolucionit të specieve, një sistem që lejon egon tonë të mos çmendet dhe të mos dyfishohet. Edhe duke e ditur që diçka na dëmton, ne vazhdojmë ta bëjmë atë, duke gjeneruar në ne një dyfishim që duhet të na çojë në një çmenduri të pastër. Ky sistem na lejon të mbijetojmë dhe të ribalancojmë duke bërë një jetë normale, por me një çmim të vogël për të paguar: një intolerancë shtesë.
Secila prej intolerancës sonë ndaj një ushqimi është në të vërtetë një mbresë që na ka shqyer sferën tonë të sinqertë emocionale, një shenjë me kalimin e kohës të lënë nga një traumë, e shtresuar në ne nga qëndrimet disociuese që kryejmë çdo ditë, shpesh pa e kuptuar as vetë. Me mendjen ne mendojmë një gjë dhe me trupin bëjmë një tjetër. Tipike është rasti i obezëve të cilët, edhe pse e dinë që një pjatë patate të skuqura është e dëmshme, nuk mund të mos marrin një pjesë të madhe, si dhe ata që e dinë se duhet të hahen më shumë perime dhe fruta, por që nuk kanë kohë, dhe në zyrë sjellin sanduiçin e ngrohtë të zakonshëm. Shembujt e sjelljeve të ndara dhe shqetësuese në tryezë kufizohen me absurdin, si ata që e dinë se të hahet pak të bën të jetosh dyfish, por megjithatë ai duhet ta mrekullojë fëmijën e tij me çdo të mirë sepse ai do të rritet më i fortë dhe më i shëndetshëm. Si dhe ato popullata të jugut, në kufijtë e vendit të zjarreve, të cilët e dinë nga studime të caktuara që produkti i shumë prej atyre tokave është i ndotur nga dioksinat dhe mbetjet e tjera të mallkuara radioaktive, por që vazhdojnë të mendojnë se ushqimi prodhuar nga toka e mikut duhet të konsiderohet e mirëfilltë. Sjelljet përçarëse ndodhin në tryezë dhe gjithashtu në supermarket, për shkak të qasjes sonë intime ndaj ushqimit, tendencës sonë ndaj konsumizmit. Për shkak të këtyre sjelljeve, sistemi ynë i përshtatjes së brendshme, sa herë që rivendosim ekuilibrin, krijon një mbresë në formën e një intolerance të re ndaj ushqimit.
Intoleranca ndaj ushqimit është mëkati i parë i vërtetë origjinal, dëshira për të bërë diçka, ndërsa je i vetëdijshëm se është e gabuar. Ndoshta është një mbetje gjenetike që rrjedh nga Adami dhe Eva, por sigurisht që nuk është një patologji që mund të luftohet me ndonjë ilaç, as me një terapi klasike. Është e domosdoshme të identifikohen një sërë biointolerimesh ushqimore përmes një testi specifik dhe t’i zgjidhen ato përmes një programi të detajuar të krijuar ‘’ad hoc’’ nga një konsulent i specializuar. Kështu që ju mund të shëroheni nga një intolerancë ushqimore bio. Procesi i shërimit nga intolerancat ushqimore nuk është një pilulë e thjeshtë për t’u gëlltitur me sy mbyllur, por një rrugë e Diturisë që do të na lejojë të shohim brenda dhe të njohim më mirë veten.
Simptomat e intolerancës ushqimore
Simptomat që mund të ndodhin në prani të një intolerance ndaj një lloj ushqimi janë të shumta dhe ndryshojnë nga njëra-tjetra në varësi të llojit të alergjisë që aktivizohet. Simptomat e intolerancës ushqimore që rendisim më poshtë ndodhin zakonisht por nuk janë simptoma që shfaqen vetëm në prani të intolerancës ushqimore dhe janë: Urthi, dispepsi, dhimbje barku dhe dhimbje koliti, diarre, gazra, dizenteri, fryrje dhe gurgullimë të barkut. Përveç kësaj, simptoma të tjera që mund të paralajmërojnë një intolerancë të vazhdueshme ushqimore janë: meteorizëm, dhimbje koke, të përziera, kruajtje, regurgitim prej acidit , lëkurë të thatë, mbajtje uji, mbipesha, celuliti.
Testi i intolerancës ushqimore
Pas kryerjes së një diete përjashtimore për të provuar të kuptoni se nga cilat lloje të intolerancës vuan pacienti, mund të kaloni në përdorimin e testeve dhe analizave për intolerancën e vërtetë të ushqimit. Një ndryshim midis llojeve të provave është i domosdoshëm, dhe kjo është ajo ku ne mund të ndajmë testet konvencionale dhe testet jokonvencionale. Testet alergjologjike i përkasin kategorisë së parë të llojeve të provave: provë shpimi, testi Rast, provë IgA dhe IgE, provë Patch dhe provë Triggering. Testet jo-konvencionale, nga ana tjetër, përfshijnë të gjitha ato teste jo-alergologjike që nuk bien në planin e diagnozës të paraqitur nga NHS si Test Vega, teste bioenergjike, teste me pajisje Voll, etj.